تمرین آتوگین

تمرین‌ آتوگین (Autogenes Training)

«آتوگین» را می‌شود در فارسی به «برخاسته از خود» ترجمه کرد و فلسفه این تمرین این است که انسان را نمی‌شود به دو شق تقسیم کرد، یکی را متعلق به جهان مادی (تن) دانست و دیگری را متعلق به عالم غیر (روح). بلکه انسان موجودی یک پارچه است که تن و روان وی در هم تنیده شده و با هم تشکیل یک سیستم زنده را می‌دهند.

تمرین‌های آتوگین را اولین بار پزشک آلمانی به نام پروفسور شولتز ابداء کرد. وی که بعنوان پزشک اعصاب در سالهای ابتدایی قرن گذشته میلادی در یک آسایشگاه روانی در برلین به کار مشغول بود در جریان کار با بیماران متوجه این موضوع شد که حال آنها تا زمانی که در بیمارستان و تحت مراقبتهای پزشکی قرار دارند بهبودی زیادی نشان می‌دهد ولی به محض مرخص شدن از بیمارستان مجددا حالات آنها وخیم می‌شود. وی که از هیپنوتیزم در کارهای درمانی استفاده می‌کرد در پی این برآمد تا با شیوه‌ای قابل اجرا توسط خود بیمار، امکان کنترل و ادامه مداوا را پس از مرخص شدن از بیمارستان نیز ممکن گرداند. از این روی با مطالعه چندین ساله در منابع موجود در باره خوددرمانی و پیشگیری از بیماری در فرهنگ شرق روشی را ابداء کرد که نتایج مثبت آن در همان زمان نیز بشدت مورد تحقیق قرار گرفت. از آن ببعد در پی تحقیقات زیادی که در تمام کشورها صورت گرفته‌است در این شیوه تغییرات اندکی داده شده ولی در اساس این تمرین‌ها بر همان پایه کارهای شولتز استوار ماده‌است. از جمله تغییراتی که در این شیوه درست شده‌است مطابق نیازکردن آنها بوده که در این راه انتظارات دیگری به غیراز نیاز درمانی را توسط این تمرین‌ها در نظر داشته‌اند.

شکل غیر بالینی این تمرین‌ها بر دو اصل بنا شده‌است:

1- بهتر کردن کیفیت زندگی

2- کم کردن خطاهای ارگانیسم و پیشگیری از بیماری

قبل از انجام این تمرین به این نُکات توجه کنید

برای مسلط ‌شدن بر این تمرین عجله بخرج ندهید. توجه داشته باشید که این کار مثل هر کار دیگری احتیاج به وقت و تکرار منظم دارد. وقتی تصمیم گرفتید که این تمرینات را شروع کنید هر روز دو نوبت وقت به انجام این کار اختصای بدهید، و هر بار این تمرین را سر زمان و مکان ثابت ومشخصی انجام دهید. در عرض 10 الی 15 روز که این تمرینات را بطور منظم انجام دادید، متوجه نتایج آن خواهید شد.

برای انجام این تمرین یا بر روی صندلی راحتی بنشینید و یا به پشت بر روی زمین دراز بکشید.

 اگر این تمرین را بصورت درازکشیده انجام می‌دهید، از تشک‌ خواب و از بالش استفاده نکنید، بلکه از یک زیرانداز تا حدودی نرم. موقعی که درازکشیده‌اید  تمام پشت بدن باید با زیرانداز در تماس باشد. در این حالت دستها باید در کنار بدن قرار بگیرند و کف دو دست بر روی زمین گذارده‌شوند.

این تمرین را در محل آرام و با نوری ملایم انجام دهید. هر نوع امکان اختلال در طول تمرین را از بین ببرید، مانند زنگ زدن اتفاقی تلفن، واردشدن کسی به اتاق، صداهای مزاحم، زیاید و یا کم بودن برودت هوای داخل اتاق. از لباس راحتی استفاده کنید و اگر لباس به جایی از بدن شما فشار می‌آورد قبل از تمرین این فشار را برطرف کنید. برای خود به اندازه کافی وقت بگذارید و زمانی که عجله دارید این تمرین را  انجام ندهید.

برای شنیدن دستورعملها از گوشی و یا هدفون استفاده نکنید. صدای دستگاه خود را طوری تنظیم کنید که صدا نه کم و نه زیاد باشد. گفته‌هایی را که می‌شنوید در دل تکرار کنید و سعی کنید هر چه را که می‌گویید حس کنید. اگر در ابتدا همه چیز آنطوری که می‌خواهید پیش نمی‌رود دلسرد نشوید و تا رسیدن به نتیجه مطلوب این تمرین را ادامه دهید.

در انتها لازم به تاکید است که حتما باید به «تمرین خروج» توجه کنید و بعد از اتمام تمرین و بلند شدن، چند لحظه‌ای را در اتاق قدم بزنید.